Ένα βιβλίο του η εβραϊκή γραφή, γεμάτη από τις διδασκαλίες της Σοφίας φέρουν σχετικά με τη διεξαγωγή της ζωής, και αν και αποδίδεται σε Σολομώντα, προφανώς δεν είναι όλοι του σύνθεσης, ή ακόμη και συλλογή, και πιθανώς να αποδοθεί σε αυτόν λόγω του αγάπη για τη σοφία με τη μορφή, καθώς και από έχοντας προμηθεύονται την πρώτη συλλογή. Τις αρχές που συν τω χρόνω εντυπωθεί είναι καθαρά ηθική, ανάπαυση, ωστόσο, σε μια θρησκευτική βάση, και αφορούν το άτομο ως μέλος οποιασδήποτε Κοινότητας, αλλά και ως μέλος της ανθρώπινης φυλής; τα μαθήματα ζωής και θανάτου είναι το ίδιο με το σύμφωνο με το Μωυσή, και η κατάσταση και στις δύο περιπτώσεις είναι η τήρηση ή μη τήρηση των εντολών του Θεού. Εκεί είναι καμία αλλαγή στην αρχή, αλλά και στην επέκταση του, και που ανέρχεται στο Ίδρυμα του ένα Βασίλειο του Θεού, η οποία περιλαμβάνει όλα τα έθνη. Σε αυτά τα δεσμά του εβραϊκού αποκλειστικότητα είναι έκρηξη, και μια καθολική θρησκεία ουσιαστικά ιδρύθηκε.